Terwijl alle meisjes juf wilde worden (en de jongens brandweerman of ‘politie’), wilde ik de directrice van de school worden.
Ik had namelijk al jong in de gaten dat als juf je takenpakket beperkt is.
Je mag wel les geven, maar alleen uit bestaande boekjes.
Als directrice kan je dat boekje zélf maken.
Tijdens mijn online masterclass (‘wow, dat raakt!’ en ‘verhelderend!’) vorige week realiseerde ik me ineens dat die jonge-meisjes-droom is uitgekomen.
Ik creëer werkboeken, maak programma’s én geef les in het herinneren van de kunst van het vrouw-zijn. Directrice van je eigen school zijn, is inderdaad het leukste beroep dat ik ooit kon bedenken.
Maar het leven is niet altijd zo helder geweest.
Net als iedereen heb ik perioden gekend dat ik maar wat aanklooide.
Dat ik het gevoel had dat het leven een loopje met me nam.
En dat me dingen ‘overkwamen’ die diepe groeven in mijn hart kerfde en mijn leven op zijn kop zette.
Ook heb ik me volledig in dingen gestort, waarvan later bleek dat ze helemaal niet bij me paste.
Een relatie, een functie, een eerder bedrijf dat ik had, een gemeenschap, een overtuiging…
Mocht jij je nu in zo’n soort positie bevinden, herinner dan dit:
[Tweet “Het leven bestaat uit puzzelstukjes. Je zoekt de juiste bij elkaar tot ze allemaal passen.”]
Op het moment dat je de hele puzzel kan overzien is het ineens heel logisch hoe en waar dat ene vreemde stukje (die rare ontmoeting, slechte ervaring, moeilijke periode) in het geheel past.
Wat je ook gebeurt.
Waarvoor je ook kiest.
Hoe het ook uitpakt.
Dit puzzelstukje past ergens in het grotere beeld.
En als het niet in die van jezelf past, dan wel in die van een ander en kun je het -nadat je het van alle kanten hebt bekeken, bevoelt en ervaren- doorgeven.
Dat is voor mij de pracht van het leven.
Ieder puzzelstukje in haar eigenheid ontdekken.
Ieder moment, iedere ervaring, iedere ontmoeting proeven voor wat het is.
En dan voelen hoe het past.
Of het past.
Of dat ik het door mag geven.
Of allebei.
Zo zie ik lesgeven ook.
De kennis, wijsheid, ervaring eerst helemaal zelf doorvoelen en daarna doorgeven aan anderen, zodat zij deze op hun eigen manier kunnen beproeven.
Welk puzzelstukje ben jij aan het onderzoeken op dit moment?
Heeft het al aansluiting gevonden bij een andere of heb je het nog wat meer te doorvoelen voor het ergens in, bij, aan, tussen past?
Hoe het ook is, wees gerust.
Het past.
Ergens.
Op welke manier dan ook.
Met een hart vol stukjes,
♥ Janneke
