Iedere keer word ik blij als ik zie dat mijn dagelijkse Pleasure posts op twitter worden geretweet of duimpjes en reacties krijgen op Facebook. Blijkbaar raak ik, in die 160 tekens, iets dat bij veel vrouwen speelt.

Een paar weken geleden schreef ik over jezelf complimenteren en over hoe lastig dat soms is. Vandaag gaan we een stapje verder: jezelf kunnen complimenteren heeft te maken met de mate van erkenning die je voelt. Iedere vrouw vraagt zich wel eens af ‘Ben ik waardevol?’, ‘Geef ik wel betekenis aan de wereld om me heen?’of ‘Wat draag ik bij?’. Je bewoording kan variëren, maar het komt neer op de vraag of je er wel toe doet. En laat me je dit zeggen: Ja, je doet er toe! 

Snoepgoed bevestiging

Een jaar of tien geleden had ik het zo nodig dat mensen om me heen zeiden dat ik goed werk leverde. Ik vroeg voortdurend om bevestiging voor wat ik deed. En vervolgens veroordeelde ik mezelf daarvoor. Want bevestiging vragen doe je toch alleen als je onzeker bent? Ik vond dat ik mijzelf blijkbaar niet de bevestiging kon geven die ik nodig had en voelde me afhankelijk van de waardering van anderen. En als er wel iets was waar ik een hekel aan had, dan was het afhankelijk zijn van anderen. Althans, dat dacht ik allemaal.

Voel je de tegenstrijdigheid, die strengheid naar mezelf? Ik gaf mezelf op de kop voor wat ik dacht nodig te hebben en tegelijkertijd bleef ik vragen om de bevestiging die ik verafschuwde. Aaargh, een onmogelijke situatie.

Ik had niet in de gaten dat ik gewoon, net als ieder ander, hongerde naar erkenning.  En dat ik die honger probeerde te stillen met iets anders (bevestiging om wat ik deed i.p.v. erkenning om wie ik ben). En ja, je weet, je kunt je volproppen met snoepgoed, maar een gevulde buik krijg je er niet van en je verlangen naar meer blijft altijd bestaan.

Laat de liefde stomen

Ieder mens heeft een constante honger naar erkenning, naar weten dat je er toe doet, naar gezien worden. En daar is niets mis mee! Je hoeft je er niet voor te schamen en je hoeft jezelf er ook niet voor op de kop te geven, zoals ik deed. Het is alleen wel van belang te weten hoe je je honger op een gezonde manier kunt stillen.

Dat kan door juist anderen te erkennen in wie ze zijn. Laat de liefde stromen. Laat weten wat iemand voor je betekent, dat je ziet hoeveel energie iemand ergens aan besteed, dat diegene er toe doet. En wees altijd oprecht en specifiek in je waardering. Niets zo denigrerend als een vaag en oneerlijk complimentje omdat het moet.

Dat kan soms lastig zijn. Bij echte, waardevolle erkenning praat je openlijk over gevoelens, over wat een ander voor jou betekent, hoe jij iemand echt ziet. Dat is spannend. Je weet niet hoe de ander gaat reageren. En misschien denk je wel dat de ander er geen behoefte aan heeft, of zich betutteld voelt, maar neem maar van mij aan, iedereen heeft dezelfde honger en dezelfde behoefte aan erkenning.

Ik ook! Met trots durf ik nu te zeggen dat ik afhankelijk ben van de erkenning van anderen én die van mijzelf. Ieder duimpje, iedere retweet, ik omarm ze in volle overgave en geef ze met plezier weer door aan anderen. Je waardering tonen; het is gezond snacken dat jou én de ander vult met stomende liefde.

Pleasure actie:

Ga eens op zelfonderzoek uit. Welke vorm van erkenning hoor jij het liefst? En ervaar je die voldoende? En hoeveel erkenning geef jij aan de mensen in je omgeving? Ben je scheutig met iemand zien voor wie hij of zij is, of hou je je in? 

En je weet, juist door jouw ervaring hieronder te delen, kan een ander weer van jou leren. Dus laat wat van je horen.

Met Pleasure,

Janneke

Foto: The Little Store