Van de week was ’t HET moment.
Ik had al een paar gesprekken gevoerd met cliënten en (toekomstige) deelnemers over kwetsbaarheid.
Ik wist dat ik daar iets over wilde delen.
Over het verschil tussen de kwetsbaarheid van het lijf en die van het hart.
Over letterlijk dood gaan en figuurlijk dood gaan.
En dat het ene je zomaar komt halen en je het andere bewust mag opzoeken.
Maar als ik dat deed, wilde ik daarbij zelf ook een beetje in het geding zijn.
Want hé…
Ik zou nooit iets van je verwachten dat ik zelf niet zou doen of heb gedaan.
Dus vond ik dat ik zelf ook met de billen bloot moest.
En zoals dat gaat met je kwetsbaar voelen, komt zo’n moment altijd onverwacht.
Ik wandelde nietsvermoedend met Dochter in de draagzak door het bos.
Bij een open veld met aan weerszijde drukbezochte wandelpaden vormde de uitnodiging zich als vanzelf in mijn hoofd.
(Of mijn lijf, want in dat lijf huist de werkelijke waarheid.)
Nu vind ik het heerlijk om in het middelpunt van de belangstelling te staan.
In mijn eigen trainingsruimte.
Waar deelnemers bewust naar mijn programma’s komen om iets van me te leren.
Niet midden in een weiland.
Met Jan en alleman er om heen.
Letterlijk mijn kop boven het maaiveld uitsteken, brrr….
Daarbij loop je natuurlijk de kans dat de buitenwereld daar iets van vindt.
Dat laatste kan pijn doen, want als je je hart opent, kan er in gestoken worden.
Maar ja, je bent voorganger of niet.
En ook ik leer juist daar waar het veilig genoeg is om een beetje spannend te zijn.
Die ongemakkelijkheid zie je de eerste paar minuten in dit filmpje waarin ik mijn inzichten rondom kwetsbaarheid met je deel.
Hoe ervaar jij kwetsbaarheid?
Ik ben benieuwd en lees graag je reactie in de commentaren hier beneden.
Met een groot en kwetsbaar hart,
♥ Janneke
Interessant thema. Je geeft een mooi voorbeeld van hoe je op een liefdevolle manier een stapje uit je comfort zone kan zetten en welke stappen daarbij komen kijken. Als ik het zo even mag samenvatten:
1. opmerken dat je een keuze hebt om het wel of niet te doen (het niet doen is dus ook écht een optie), de overweging maken
2. kiezen voor doen of niet doen
3. gronden vooraf
4. tijdens de expeditie ook nog met je aandacht bij je lichaam zijn
5. bewust genieten / jezelf belonen voor je prestatie of moed
Zelf voel ik me nogal bitter hieromtrent en voel ik wat jaloezie vanwege de prachtige, liefdevolle manier die je hier schetst van een stapje uit je comfort zone.
Ik geloof dat het bij mij vaak zo gaat dat ik door een muur heen knal zonder dat ik hem heb opgemerkt. Ik vaar dan blind op verlangen of een sterk automatisch patroon neemt me over, ik weet niet precies wat het is,… In ieder geval merk ik pas dat er kwetsbaarheid was, een grens, na mijn ‘acte de présence’. Doorgaans doordat mijn lichaam in angst- en onveiligheidsmodus schiet. Achteraf pas dus, niet vooraf.
Ik snap dat dus wel, die vraag over ‘te kwetsbaar’ zijn voor je workshops. Uiteindelijk moet je toch jezelf veiligheid kunnen bieden, een ander kan het niet in jouw plaats doen. Als je nooit een comfort zone hebt gekend, leer je die kennen met een hoop pijnlijk vallen en opstaan is mijn ervaring.
Mooi samengevat in punten Judith! Dank je wel daarvoor.
Inderdaad kun je alleen jezelf veiligheid bieden én ik merk ook dat soms wel even lef tonen naar mijzelf en iets doen waar ik de kriebels van krijg mijzelf ook meer veiligheid biedt. Dat klinkt misschien tegenstrijdig, maar door iets spannends te doen, maak je dat voor jezelf ook weer ontgonnen terrein en dus wordt dat minder spannend. Dus veiliger.
xx Janneke
Dank je wel voor je vlog!
Laatst kwam bij mij ook zo binnen dat als ik mij/ mijn hart afsluit voor pijn, ik mijn hart ook afsluit voor liefde.
Dus een mooi thema om mee bezig te zijn :)
Ja ja ja! Absoluut. We kunnen alleen het hele spectrum voelen. Niet het ene wel en het andere niet. het is én én. Liefs, Janneke